De afgelopen 6 jaar heb ik me verdiept in de wijsheid van ons lichaam. Niet omdat me dat geinig leek, maar uit pure noodzaak. Ik bevond me aan de vliegende start van een ‘veelbelovende carrière’. Maar van de een op de andere dag ontstond er kortsluiting. Mijn energie was op, mijn eindeloze bron aan ideeën stroomde niet meer en wanneer ik rust nam voelde het alsof er iets vreselijk mis zou gaan.

Ik belandde in een burnout en dat is een zegen geweest. Het enige dat hielp om de dag aan te gaan was de signalen van mijn lichaam leren lezen. Wat zegt het? Wat wilt het? Wat wil ik eigenlijk? Wat wil ik eigenlijk als ik het niet bedenk maar voel?

En in dat proces kwam ik er ook achter hoe niet geoefend ik daarin was. Met hoe veel vanzelfsprekendheid ik die signalen negeerde omwille van ratio of loyaliteit naar anderen. “Nee, wat je nu voelt komt niet goed uit”, was ik zo gewend om tegen mezelf te zeggen. 

En ja, als je dat jaren doet, is dat als het oprekken van een elastiek. Je kan er ver in gaan, maar uiteindelijk knapt het. En dan is er niet meer zo veel om de boel bij elkaar te houden. 

In het proces van herstel leerde ik zo veel. Over de emoties die ik onderdrukte. Over de moeheid die ik niet serieus nam. Over mijn zenuwstelsel dat paniek voelde als het niet onder hoge druk stond. 

Ik moest echt leren om te rusten. Ik moest opnieuw leren te vertrouwen op mezelf. En in dat proces kwam ik steeds dichter bij mijn speelsheid en levensvreugde. Ik verbond me opnieuw met mijn nieuwsgierigheid en stelde mezelf de vraag, ‘wat als ik iedere keuze mag maken uit oprechte nieuwsgierigheid en enthousiasme?’. En plots wenste ik hele andere dingen van het leven. 

Dat veelbelovende carrièrepad ging op de schop. Ik liet me omscholen. Werd betere vrienden met mezelf. Leerde alleen te zijn en te voelen dat dat goed gezelschap was. 

Nu, 6 jaar later, geef ik massages en ademcoaching in mijn eigen praktijk.  Ik heb omarmt dat een baan van 9 tot 5 voor mij niet voedend of fijn is. Ik vier mijn verbinding met de rest van de natuur en zie mijn lichaam als een toegang tot die verbinding. Ik neem pauzes, maak fouten, vertrouw op mijn intuïtie en probeer trouw aan mezelf te zijn.

Én ik begeleid mensen in dat proces van contact maken met hun lichaam. Terugkeren naar die basis, die zoveel zachtheid én stevigheid kan bieden. Ik werk het liefst met mensen die nieuwsgierig zijn naar zichzelf. Die geloven dat voelen GOUD kan zijn, maar er soms ook moeilijk toegang to krijgen. Die klaar zijn om te vertrouwen op het proces, zichzelf en mijn begeleiding. En die wel houden van een beetje speelsheid en vreugde in die aanpak. 

Ik werk graag met je, als je voelt dat dit voor jou is.